Martin Debes analizuje sytuację polityczną w Turyngii, w której dochodzą do głosu skrajne nurty polityczne. Pochodzący z Turyngii dziennikarz obawia się, że przejęcie władzy w kraju związkowym przez skrajną prawicę stanowi zagrożenie dla demokracji w całej Republice Federalnej Niemiec.
80 lat po zakończeniu rządów nazistów w Austrii i Niemczech nadal nie ma jasnego stanowiska w sprawie postępowania z budynkami z nazistowską przeszłością. Konieczność zachowania dowodów i ich dokumentowania powinna mieć dalsze konsekwencje w postaci upamiętniania, ostrzegania oraz działalności edukacyjnej. Sprawę komplikuje fakt, że od 1945 roku budynki obciążone nazistowską polityką były użytkowane przez różne podmioty, co też jest częścią historii recepcji i refleksji.
Historycy, architekci i artyści zebrani na konferencji w Innsbrucku zastanawiali się, jak sobie poradzić z tym uciążliwym dziedzictwem. Wystąpienia ekspertów opublikowano w książce Ver/störende Orte.
Była kanclerz Niemiec Angela Merkel opublikowała autobiografię, która wzbudziła wielkie zainteresowanie na świecie. Spodziewano się, że niemiecka polityk uchyli drzwi do tajemnic z czasu 16 lat jej rządów. Czy tak się stało, można sprawdzić w napisanej z Beate Baumann publikacji Freiheit. Erinnerungen 1954-2021 (polska wersja: Wolność. Wspomnienia 1954-2021, Kraków 2024).
Jannis Panagiotidis i Hans-Christian Petersen zastanawiają się, czy w Niemczech występuje rasizm wobec osób z Europy Wschodniej. W historii Niemiec rasizm miał niszczycielskie konsekwencje, a według autorów publikacji Antiosteuropäischer Rassismus in Deutschland, wywiera wpływ także dzisiaj. Panagiotidis i Petersen ukazują, w jaki sposób mieszkańcy Europy Wschodniej doświadczali i nadal doświadczają rasizmu w Niemczech.
Od 1990 roku mieszkańcy byłej NRD doświadczają nierówności i wykluczenia. Przypisuje się im takie atrybuty jak populizm, niezrozumienie demokracji, rasizm oraz spiskowe teorie dziejów. Choć formalnie mają szansę na partycypację, reprezentację, a nawet możliwość awansu, realnie takich szans jest niewiele.
W swojej książce profesor literatury z Lipska Dirk Oschmann pokazuje, że ponad trzydzieści lat po upadku muru berlińskiego Zachód Niemiec wciąż definiuje siebie jako normę, a Wschód jako odstępstwo.
Opublikowane w językach polskim, francuskim i niemieckim materiały z konferencji naukowej w Montpellier (21-24 września 2021 r.) ilustrują, w jakim stopniu dziedzictwo kulturowe i historyczne wpływa na kontakty między Polską, Francją i Niemcami.
Autorzy tekstów przyglądają się mechanizmom i nośnikom trójstronnych relacji kulturowych, w szczególności mediacyjnemu charakterowi historiografii, historii sztuki i idei, literatury, filmu i prasy, a także twórcom oraz materialnym śladom innych kultur we własnym dziedzictwie.
Niemiecki dziennikarz i historyk Volker Ullrich przedstawia dzieje Niemiec sprzed 100 lat, tworząc kronikę pełnego ekstremalnych wydarzeń roku 1923.
W 1923 roku Niemcy przeżywają upadek: wojska francuskie i belgijskie wkraczają do Zagłębia Ruhry, a hiperinflacja osiąga szczyt, pogrążając szerokie rzesze ludności w nędzy. Kwitnie branża rozrywkowa, jednocześnie panuje stan wyjątkowy, prawicowi i lewicowi ekstremiści przygotowują się do ataku na republikę, a w Monachium Adolf Hitler planuje próbę zamachu stanu.
Niemiecka parlamentarzystka Marie-Agnes Strack-Zimmermann zastanawia się, czego społeczeństwo niemieckie powinno się nauczyć w dzisiejszych trudnych czasach. Przewodnicząca Komisji Obrony Bundestagu zauważa, że Niemcy znajdują się pod presją, zarówno zewnętrzną, jak i wewnętrzną. Jeśli chcą zachować to, co dla nich cenne, nie wystarczy unowocześnienie i rozbudowa armii. Autorka przekonuje, że potrzebne jest także przebudzenie społeczne i bardziej zdeterminowana postawa, aby stawić czoła nadchodzącym problemom.
Antologia przedstawia kompleksowy bilans czwartego rządu Angeli Merkel z lat 2018-2021. Eksperci analizują ramowe warunki rządzenia przez wielką koalicję CDU/CSU i SPD, m. in. relacje z partiami opozycyjnymi, zarządzanie koalicją, współpracę krajów związkowych oraz działania Bundestagu.
Autorzy oceniają również aktywność rządu kanclerz Merkel w obszarach takich jak polityka finansowa, społeczna, środowiskowa, integracyjna czy polityka zagraniczna i europejska, które w drugiej połowie okresu legislacyjnego zostały zdominowane przez kryzys związany z pandemią.
Najważniejszym celem polskiej polityki zagranicznej na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku było zapewnienie Polsce suwerenności i bezpieczeństwa poprzez włączenie do NATO i Unii Europejskiej. Dzięki utworzeniu w 1991 roku Trójkąta Weimarskiego Polska uzyskała możliwość spotkań trilateralnych z przedstawicielami Niemiec i Francji – dwu dominujących sił Europy Zachodniej, co ułatwiło późniejsze procesy integracyjne.
Publikacja pod redakcją Józefa M. Fiszera prezentuje genezę Trójkąta Weimarskiego oraz analizę jego działalności, sukcesów i porażek, ale przede wszystkim szuka odpowiedzi na pytanie, czy formuła Trójkąta Weimarskiego już się wyczerpała. Autorzy sugerują konieczność intensyfikacji współpracy pomiędzy trzema państwami, co w przyszłości będzie miało wpływ nie tylko na relacje pomiędzy Polską, Niemcami i Francją, ale również na funkcjonowanie Unii Europejskiej i NATO.