2022-4 (385) JAK COVID-19 ZMIENIŁ EUROPĘ?

Pandemia SARS-CoV-2 oraz wszechogarniający kryzys wywołany jej następstwami wpisały się w ciąg doświadczeń, które w ostatnich dekadach przyspieszyły przeobrażenia otaczającej nas rzeczywistości. Codzienność zdominowało zaskoczenie, problemy wymagające natychmiastowych, niestandardowych działań oraz niepewność prognoz rozwoju sytuacji. Przyspieszyły procesy decyzyjne, a okoliczności wymusiły aprobowanie rozwiązań budzących dotąd wątpliwości. Takie sytuacje nie są wolne od kontrowersji i błędów, jednak poddają próbie efektywność założeń ustrojowych, gospodarczych czy społecznych. Wymuszają przy tym skoncentrowanie uwagi na fundamentalnych zasadach, takich jak np. wolności jednostki, równość czy swobody gospodarcze - przypominają, że są one jak bezwiednie wykorzystywany tlen, którego niedobór niesie skrajne niebezpieczeństwo. Kryzys – po raz kolejny - stał się równocześnie katalizatorem rozwoju, potwierdzając przewidywania Jeana Monneta o Europie wykuwającej się w załamaniach, konfliktach i trudnościach.

Z takiej właśnie, właściwej profilowi czasopisma, europejskiej perspektywy podejmujemy na łamach „Przeglądu Zachodniego” temat zmian spowodowanych pandemią. Analizujemy je w wielu skalach: funkcjonowania UE, współpracy międzynarodowej w dziedzinie bezpieczeństwa, zmian społecznych i politycznych państwa członkowskiego, zagrożonej rosyjską agresją Ukrainy, a wreszcie w perspektywie lokalnej - dotkniętej lockdownem maleńkiej mazurskiej placówki muzealnej. W każdej z tych skali kryzys wymusza i przyspiesza nowe inicjatywy oraz formy działalności, profitujące także po ustaniu covidowego zagrożenia, choć z pewnością na pełną ocenę przyjmowanych pod dyktando chwili rozwiązań przyjdzie nam jeszcze zaczekać.