Kolejne problemy z NS2 ‒ TSUE odrzuca odwołanie Niemiec w sprawie gazociągu OPAL
#OPAL #TSUE #Niemcy #odwołanie #Eugal #NS2
W dniu 18.03.2021 r. rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) Manuel Campos Sánchez-Bordona odrzucił sprzeciw Niemiec wobec poważnego ograniczenia przesyłu rosyjskiego gazu przez gazociąg OPAL (z 36 mld m3 do 12,5 mld m3), o którym swym orzeczeniem zdecydował TSUE w 2019 r. Decyzja TSUE unieważniła tym samym decyzję Komisji Europejskiej z 2016 r., która w praktyce umożliwiała pełne wykorzystanie przepustowości gazociągu OPAL. Niezgodna z europejskim prawodawstwem decyzja KE dawała Gazpromowi możliwość poważnego ograniczania przesyłu gazu ziemnego z Federacji Rosyjskiej za pośrednictwem gazociągów takich, jak: Jamał (gazociąg ułożony na terytorium Białorusi i Polski, łączy Rosję z RFN) oraz Braterstwo (gazociąg leżący na terytorium Ukrainy, łączy on austriackie magazyny gazu
z Rosją za pośrednictwem gazociągu Transgas, biegnącego przez terytoria Słowacji i Czech).
Dodać należy również, ze stanowisko TSUE z 2019 r. w sprawie OPAL-u można interpretować jako swoisty precedens, który będzie pozwalał na podjęcie podobnych kroków prawnych wobec zbliżającego się do końca budowy projektu Eugal. Jest to podobna do OPAL-u konstrukcja, której docelowe zadanie to również transport rosyjskiego gazu pochodzącego z Nord Stream 2 do Czech i dalej do Austrii. W przypadku Eugalu przepustowość w 2021 r. ma osiągnąć 55 mld m3.
Pełne wykorzystanie przepustowości gazociągu OPAL ma kluczowe znaczenie dla eksportu rosyjskiego gazu przez system Nord Stream 1 (przepustowość 55 mld m3 rocznie), a rozbudowa Eugalu ‒ dla będącego na ukończeniu Nord Stream 2 (planowana przepustowość 55 mld m3). Pełne wykorzystanie gazociągów OPAL i Eugal dałoby możliwość przesyłu niemal 90 mld m3 gazu rocznie w kierunku Czech i Austrii, co stanowiłoby ważny element budowanej przez władze niemieckie koncepcji huba gazowego na terytorium RFN dla państw Europy Środkowej. W ten sposób władze federalne będą mogły liczyć na poważne zyski z tytułu reeksportu rosyjskiego gazu ziemnego z Niemiec do państw ościennych.
Warto również przypomnieć, że skargę do TSEU na niezgodne z prawodawstwem unijnym decyzje Federalnej Agencji ds. Sieci z 2009 r. oraz Komisji Europejskiej z 2016 r. skierowały władze Polski przy poparciu Litwy i Łotwy. Polski rząd, wnosząc skargę do TSUE, powołał się na zapisy mówiące o tym, że do tego typu strategicznych instalacji powinny mieć dostęp tzw. strony trzecie, informacje o kosztach opłat tranzytowych winny być podane do publicznej wiadomości, a operatorami gazociągów nie mogą być firmy dostarczające do nich surowiec. (WO)
23 marca 2021
https://curia.europa.eu/jcms/upload/docs/application/pdf/2021-03/cp210043pl.pdf