Opinie na temat planowanego traktatu polsko-francuskiego
#Francja #Polska #Sojusz #Traktat #Obronność
Podczas spotkania premiera Donalda Tuska z prezydentem Francji Emmanuelem Macronem (10.04.2025) omówiono m.in. projekt nowego traktatu polsko-francuskiego. Umowa, która miałaby zostać zawarta w Nancy, byłaby czwartą, pozaunijną inicjatywą Paryża w dziedzinie bezpieczeństwa, po Traktacie z Akwizgranu z 2019 r., Traktacie Kwirynalskim z 2021 r. i Traktacie z Barcelony z 2023 r.
Francuski portal Meta-Defense w publikacji na temat planowanego porozumienia podkreśla, że stanowisko rządu polskiego wyraźnie zmieniło się w stosunku do zajmowanego w 2020 r., gdy to odrzucono możliwość rozciągnięcia strefy francuskiego odstraszania nuklearnego na Polskę. Fabrice Wolf, redaktor portalu, jest przekonany, że odstraszanie jądrowe stanowić będzie kluczowy element traktatu. Wskazuje na potrzebę wzmocnienia sił atomowych Francji w obliczu zwiększonych potrzeb jej sojuszników i niepewnych gwarancji ze strony Stanów Zjednoczonych. Rozwój relacji polsko-francuskich stanowiłby – zdaniem Wolfa - szansę dla francuskiego przemysłu zbrojeniowego. Z kolei przekonanie Warszawy byłoby pierwszym krokiem w procesie przechodzenia państw Europy pod francuski i brytyjski parasol odstraszania nuklearnego.
Eksperci z ośrodka IFRI podkreślają wagę zrozumienia przez Francuzów obaw Polski związanych z agresywną polityką Rosji, a także niechęci Polaków do koncepcji autonomii strategicznej Europy jako czynnika osłabiającego NATO. W tym kontekście Amélie Zima uznaje konieczność wyjaśnienia przez Francję zakresu współpracy w odniesieniu do obrony nuklearnej, jako najbardziej interesującej Polaków. Léo Péria-Peigné przypomina, że polityka Warszawy wobec Paryża ewoluowała od czasu, gdy rząd polski anulował zakup śmigłowców Caracal. Wyraził też przekonanie, że jeśli Francja planuje „powrót do Europy”, to nasz kraj jest niezbędny pod względem strategicznym. Péria-Peigné sugeruje, że dzięki umowie Polska mogłaby przyspieszyć rozwój formacji wojskowych, wykorzystując współpracę w zakresie szkoleniowym, a Paryż znalazłby w Warszawie sojusznika mającego doświadczenie w stosowaniu dronów i ich integracji z resztą sił zbrojnych.
Powiązany z Francuską Partią Komunistyczną dziennik „L’Humanité” z kolei odnosi się do pomysłu rozszerzenia francuskiego „parasola nuklearnego” na Niemcy i Polskę bardzo negatywnie, co uzasadnia zagrożeniami płynącymi z opierania bezpieczeństwa na groźbie użycia broni masowego rażenia oraz otwarcia dyskusji o dalszej proliferacji broni jądrowej.
Mimo w sumie skromnej obecności we francuskich mediach, temat traktatu jest podejmowany przez analityków z dziedziny bezpieczeństwa i obronności. Dotychczasowe opinie o proamerykańskiej postawie Polski ewoluują; pojawia się nadzieja Francuzów na przekonanie Warszawy do wizji francuskiego przywództwa w Europie. Choć podkreśla się, że Polacy oczekują od Paryża konkretnych propozycji, zwłaszcza na polu współpracy jądrowej, ze strony mediów i ekspertów francuskich nie widać pomysłu na to, jak w praktyce miałaby ona wyglądać. (J. Pabisiak)
https://www.ifri.org/fr/audio-le-monde-selon-lifri/pologne-premiere-armee-deurope
https://lepetitjournal.com/varsovie/futur-traite-france-pologne-signe-nancy-409536