Rząd federalny rozpoczął przetarg o wartości 4,4 mld euro, aby pozyskać zielony wodór
#wodór #Habeck #H2Global
Powołana przez Federalne Ministerstwo Gospodarki i Technologii fundacja „H2 Global” została wyposażona w środki przeznaczone na stworzenie globalnego łańcucha dostaw wodoru do RFN, który połączy producentów i konsumentów wodoru. Na ten cel fundacja dostała 4,4 mld euro. Firmy, które się teraz zakwalifikują do rywalizacji o wspomniane fundusze, będą mogły na początku 2023 r. składać konkretne oferty na produkcję i dostawy „zielonego” wodoru w okresie od początku 2024 r. do końca 2033 r. Jednym z warunków jest produkcja wodoru poza UE. Kontrakt otrzymają również nabywcy wodoru, którzy będą gotowi zapłacić najwyższą cenę. Przyjęty w tym przypadku mechanizm jest dość prosty, ponieważ z jednej strony „H2 Global” zawiera długoterminowe umowy kupna, aby zapewnić producentom wodoru bezpieczeństwo planowania i inwestycji, zaś z drugiej strony zawiera umowy sprzedaży w celu zaspokojenia zapotrzebowania na zielony wodór. Fundacja kupuje produkty po najniższych możliwych cenach, a następnie sprzedaje je kupującemu, który płaci najwyższą cenę. Różnica w kosztach pomiędzy oczekiwaną wyższą ceną zakupu a niższą ceną sprzedaży zostanie zrekompensowana dotacjami z Federalnego Ministerstwa Gospodarki.
Celem Federalnego Ministerstwa Gospodarki jest wspieranie projektów w państwach,
w których można tanio produkować ekologiczny wodór, gdzie mają równocześnie „powstać zielone technologie i przyczynić się do pokrycia rosnącego zapotrzebowania na ‘zielony’ wodór w RFN i UE”.
W tym przypadku można stwierdzić, że fundacja „H2 Global” to jeden z najważniejszych instrumentów rządu federalnego, który umożliwia zaopatrywanie przemysłu w ekologiczny wodór. „Zielony” wodór jest uważany obecnie przez władze federalne za „klucz” do dekarbonizacji procesów przemysłowych (np. w przemyśle stalowym i chemicznym). Dlatego firmy koncentrują się na tym, aby procesy wymagające dziś dużej ilości CO2 były w nieodległej perspektywie neutralne dla klimatu dzięki zastosowaniu ekologicznego wodoru (w tym przypadku „zielony” wodór powstaje poprzez rozszczepienie wody na jej składniki, wodór i tlen, przy użyciu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych poprzez elektrolizę. Wytwarzany w ten sposób gaz jest neutralny dla klimatu). Podjęte przez władze RFN działania mają być odpowiedzią na istniejący deficyt „zielonego” wodoru w RFN, zważywszy na rosnący na niego popyt. Większość ekspertów wychodzi z założenia, że potrzebny w RFN wodór można wyprodukować tylko częściowo w Niemczech (uwarunkowania i organiczenia klimatyczne), ponieważ potencjał produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych jest ograniczony. Dlatego duża część (ok.2/3) niezbędnego wodoru ma być produkowana w „wietrznych” i „słonecznych” państwach. W tym celu rząd federalny pracuje nad ustanowieniem „partnerstw wodorowych”, a federalny minister gospodarki Robert Habeck (Zieloni) podróżuje obecnie po południowej Afryce.
Ze względu na koszty transformacji przemysłu (szczególnie ciężkiego, np. stalowego) na paliwo wodorowe władze federalne zdecydowały się uruchomić proces przetargowy dzięki wykorzystaniu ww. fundacji. W pierwszym etapie wartość środków uruchomionych w ramach fundacji ma wynieść 900 mln euro, natomiast w drugim podejściu kolejne 3,53 mld euro, które Bundestag zatwierdził pod koniec listopada. Druga transza ma stymulować dostawy na okres od początku 2026 r. do końca 2035 r. Pierwsza transza, na którą mogą się teraz „zakwalifikować” potencjalni producenci wodoru, jest podzielona na trzy części o równej wielkości: Według elektronicznej platformy przetargowej UE dotyczą one „zakupu pochodnych ekologicznego wodoru”, czyli np.: „zielonego” amoniaku, „zielonego” metanolu czy „zielonej” nafty oczyszczonej (pochodne wodoru to produkty pochodne wytwarzane na bazie wodoru; w tym przypadku jednym z celów konwersji wodoru jest ułatwienie transportu na duże odległości, gdyż procesy skraplania wodoru w celu zmniejszenia jego objętości i transportu statkiem są mało efektywne, a niektóre gałęzie przemysłu tego nawet nie wymagają).
Należy również podkreślić, że fundacja jest otwarta dla wszystkich firm ‒ także tych, które nie mają siedziby w Niemczech, a lista jej donatorów nieustanne się powiększa (obecnie obejmuje ok. 57 firm). Natomiast działania „H2 Global” wpisują się w plan rozwoju europejskiej struktury importu wodoru obejmujący wszystkie etapy łańcucha wartości: od produkcji, przez logistykę, aż po konsumpcję. Działania władz federalny korespondują również z unijną koncepcją stworzenia tzw. banku wodoru, który działałby na podobnych zasadach, a którego plan stworzenia zapowiedziała pod koniec lata przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen. (W.Ostant)