100 lat Wielkiego Berlina
#Berlin #GrossBerlin #jubileusz
100 lat temu, 1.10.1920 r., Berlin stał się światową metropolią. Wydarzenie to było konsekwencją wejścia w życie Ustawy o Wielkim Berlinie (Groß-Berlin Gesetz), uchwalonej przez parlament pruski 27.04.1920 r. Do „starego Berlina” (Alt-Berlin) przyłączono wówczas sześć znajdujących się w jego bezpośrednim sąsiedztwie miast (Lichtenberg, Schöneberg, Wilmersdorf, Charlottenburg, Neukölln i Spandau), cztery gminy miejskie, 59 gmin wiejskich oraz 27 samodzielnych posiadłości. Liczba mieszkańców Berlina wzrosła dwukrotnie (z 1,9 do 3,8 mln), a jego powierzchnia zwiększyła się ponad trzynastokrotnie (z 65 do 878 km2). Pod względem liczby mieszkańców Berlin stał się ‒ po Londynie (7,3 mln) oraz Nowym Jorku (5,6 mln) ‒ trzecim miastem świata. Pod względem powierzchni ustępował tylko Los Angeles. W historii berlińskiej metropolii rozpoczął się kilkuletni okres intensywnego rozwoju gospodarczego oraz kulturalnego, którego symbolem jest ciągle żywy mit „złotych lat dwudziestych”.
Obecnie pojęcie „Wielki Berlin” ma tylko znaczenie historyczne. Można tu wspomnieć, iż jeszcze w konstytucji RFN z 1949 r. używa się tego określenia, a do 1977 r. Urząd Miasta Berlina Wschodniego nazywał się oficjalnie „Magistratem Wielkiego Berlina”. Po połączeniu obu miast w 1990 r. mowa jest już tylko o „Berlinie”. Zarówno jednak władze miasta, jak i sami berlińczycy pamiętają o swoim niecodziennym jubileuszu. Organizowane są okolicznościowe koncerty i wystawy, jak np. czynna od końca sierpnia br. wystawa pt. „Chaos und Aufbruch” w miejskim Märkisches Museum. Obchody mają jednak przeważnie charakter lokalny i organizowane są przez poszczególne dzielnice miasta oraz ich mieszkańców. (BR)