Obchody święta Wniebowstąpienia Pańskiego (Christi Himmelfahrt) w Niemczech
#święto #Wniebowstąpienie #ChristiHimmelfahrt #tradycje
Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego to chrześcijańskie święto upamiętniające wstąpienie Chrystusa do nieba w 40. dniu po Zmartwychwstaniu. W pierwszych wiekach n.e. łączono je z uroczystością Zesłania Ducha Świętego i dopiero od ok. IV w. stało się odrębnym świętem w kalendarzu liturgicznym. Jest to święto ruchome, a jego data jest uzależniona od terminu Świąt Wielkanocnych.
W Niemczech Christi Himmelfahrt zostało uznane w 1934 r. za święto narodowe; również w Szwajcarii, Austrii, Belgii, Danii, Francji, Lichtensteinie, Luksemburgu, Monako, w Niderlandach, Finlandii, Szwecji i Islandii jest to ustawowo dzień wolny od pracy i przypada zawsze w czwartek 39. dnia od Niedzieli Wielkanocnej − w tym roku był to 21 maja. We Włoszech, w Polsce i na Węgrzech nie jest to święto państwowe; w Kościele rzymskokatolickim w Polsce liturgiczna celebracja Wniebowstąpienia została od 2004 r. przeniesiona na VII Niedzielę Wielkanocną (w 2020 r. − 24 maja).
Christi Himmelfahrt jest obchodzone przez katolików i protestantów; ma w Niemczech długą tradycję, z którą wiąże się wiele obyczajów. W wielu miejscach do dzisiaj organizowane są tego dnia procesje i pochody konne, a także nabożeństwa na wolnym powietrzu. W regionie nadreńskim znany jest np. tzw. Gymnicher Ritt, konny pochód odbywający się co roku od 1925 r. w Gymnich i okolicy. Podobny zwyczaj jest pielęgnowany także w Badenii-Wirtembergii, gdzie w mieście Weingarten ma miejsce tzw. Weingartener Blutritt (dla uczczenia relikwii św. Krwi Chrystusa), jeden z największych w Europie pochodów konnych, w którym bierze udział ok. 3 tysięcy osób.
W niektórych miejscowościach jeszcze przed dniem Christi Himmelfahrt odbywały się tzw. procesje błagalne, w których uczestnicy szli polami, niosąc krzyż i modląc się o dobre zbiory i przyjazną pogodę. Wiele osób podtrzymywało też obyczaj spożywania w święto Wniebowstąpienia jedynie mięsa z drobiu, chcąc nawiązać w ten sposób obrazowo do wstąpienia Chrystusa do nieba. Przez długi czas funkcjonował też zwyczaj organizowania tego dnia obchodu swych posiadłości, aby odnowić prawo do własności. Pochodzenie tego zwyczaju nie jest wyjaśnione.
Na początku XX w. święto to otrzymało w Niemczech jeszcze jedno znaczenie − jest obchodzone jednocześnie jako Dzień Ojca (Vatertag bądź Herrentag w Niemczech wschodnich). Jedni dowodzą, że zwyczaj ten przywędrował z USA i wkrótce upowszechnił się również we wszystkich regionach Niemiec. Drudzy uważają, że ma on swe korzenie w Berlinie i sięga XIX w., kiedy zaczęto organizować tzw. Schinkentouren, wycieczki poza miasto, na wieś, w których tradycyjnie brali udział tylko mężczyźni. Zwyczaj ten był popularny zwłaszcza na terenie północnych i wschodnich Niemiec. Często głównie młodzi ludzie podejmują tego rodzaju „wypady za miasto”, zabierając ze sobą spore ilości trunków. Eskapady te odbywają się nierzadko na specjalnie w tym celu skonstruowanych tandemach dla ponad 10 osób.
W ostatnim czasie daje się zauważyć tendencja do zmiany charakteru tego święta, coraz częściej jest ono traktowane jako „Święto rodziny” (Familientag); a w zasadzie tradycja ta niemal całkowicie zanika. Według sondaży przeprowadzonych przez brytyjski Instytut YouGov 53% ankietowanych stwierdziło, że dzień ten nie był dla nich „niczym szczególnym”. Kościół ewangelicki zachęca ze swej strony do przeżyć „duchowych” w tym dniu na łonie natury.
Święto Wniebowstąpienia Pańskiego zainspirowało również kompozytorów i stało się tematem znanych utworów muzycznych, np. Johann Sebastian Bach skomponował Himmelfahrtsoratorium: „Lobet Gott in seinen Reichen”, a Carl Philipp Emanuel Bach stworzył oratorium „Die Auferstehung und Himmelfahrt Jesu”. (MWM)
https://www.feiertage-deutschland.de/christi-himmelfahrt/
https://www.ferienwiki.de/feiertage/christi-himmelfahrt
https://www.kirchenjahr-evangelisch.de/andacht-himmelfahrt.php