Strategia UE wobec regionu Indo-Pacyfiku
#UE #Indo-Pacyfik #strategia #Borrell
W dniu 16 września br. została opublikowana Unijna strategia współpracy w regionie Indo-Pacyfiku. Dokument przygotowała Europejska Służba Działań Zewnętrznych (EEAS) na podstawie konkluzji Rady UE z 19 kwietnia br.
Region Indo-Pacyfiku jest przez UE definiowany jako kluczowy dla przyszłego rozwoju sytuacji globalnej. Jak podkreślił Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Josep Borrell to właśnie tam przesuwa się „centrum grawitacji świata” zarówno w rozumieniu geoekonomicznym, jak i geopolitycznym. Region Indo-Pacyfiku odpowiada za 60% globalnego PKB i 2/3 globalnego wzrostu gospodarczego. Jest to też drugi najważniejszy rynek docelowy dla eksportu z UE, a wśród państw regionu jest 4 z 10 najważniejszych partnerów handlowych Unii. Jednocześnie jest to według Borrella miejsce geopolitycznej konkurencji pomiędzy USA a Chinami. Dlatego UE ma „specjalne, żywotne interesy” we wspieraniu opartego na zasadach porządku międzynarodowego, równych warunków działania, a także w tworzeniu otwartego i sprawiedliwego otoczenia dla handlu i inwestycji, przeciwdziałaniu zmianie klimatu i wspieraniu łączności z UE.
W dokumencie zdefiniowano siedem strategicznych obszarów, w ramach których sformułowano propozycje konkretnych działań UE:
- trwały dobrobyt sprzyjający włączeniu społecznemu,
- transformacja ekologiczna,
- zarządzanie oceanami,
- administracja cyfrowa i partnerstwa cyfrowe,
- łączność (connectivity),
- bezpieczeństwo i obrona,
- bezpieczeństwo ludzkie.
Wśród głównych partnerów, do których adresowana jest unijna oferta współpracy, można wymienić: Australię, Indie, Japonię, Koreę Płd., Nową Zelandię, Singapur oraz organizację ASEAN. Borrell zaznaczył, że strategia UE ma charakter inkluzyjny i jest otwarta dla wszystkich partnerów, chcących współpracować, w tym przede wszystkim demokratycznych państw o podobnym nastawieniu (like-mided); jednocześnie podkreślił, że chodzi również o współpracę z Chinami, np. w zakresie polityki klimatycznej i bioróżnorodności. Według niego jest to strategia kooperacji, a nie konfrontacji.
Publikacja unijnej strategii wobec Indo-Pacyfiku zbiegła się w czasie z utworzeniem nowego sojuszu USA, Australii i Wielkiej Brytanii (AUKUS) ukierunkowanego na równoważenie pozycji Chin w regionie w zakresie polityki bezpieczeństwa. Inicjatywa ta, w połączeniu z rezygnacją Australii z wysokiego kontraktu na zakup okrętów podwodnych od francuskiej firmy DCNS na rzecz oferty amerykańskiej, budzi wątpliwości co do efektywności dalszej sojuszniczej współpracy UE i państw AUKUS w regionie Indo-Pacyfiku, a w szczególności co do zgodności ich stanowiska wobec Chin. (TM)
17 września 2021
https://eeas.europa.eu/sites/default/files/eu-indo-pacific_factsheet_2021-09_final.pdf
https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/IP_21_4704
https://eeas.europa.eu/sites/default/files/jointcommunication_2021_24_1_en.pdf
https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/pl/QANDA_21_4709